Τα δικά μου Χριστούγεννα!!

Καλά Χριστούγεννα γεμάτα υγεία γεμάτα αγάπη και φωτισμένα πρόσωπα!!

Φεύγω αύριο τρέχοντας απο τη δουλειά για να βρεθώ στην πόλη μου, να τη δώ στολισμένη, να γεμίσω τα πνευμόνια μου απο τον αέρα της, τις μυρωδίες της, τις λιχουδιές της (και της μαμάς κυρίως).
Φεύγω τρέχοντας να δώ την οικογένεια μου, να δώσω στην πριγκιπέσσα μου τα δώρα της, να δώ πως μεγάλωσε ο πνευματικός μου γιός, να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου, να ξαναδώ την Τοτού μου που μου έλειψε 4 μήνες τώρα που είναι Ολλανδία, να περπατήσω στους γνώριμους δρόμους....όχι μόνη όμως....ο καλός μου θα είναι μαζί μου, να μου κρατάει το χέρι και να μοιράζεται τη χαρά μου.
Μεγάλο τσίρκο θα γίνει η Θεσσαλονίκη αυτά τα Χριστούγεννα....

Ανυπομονώ!!!!!!

Να απεργεί κανείς ή να μην απεργεί?

Μεγάλη μέρα σήμερα.
Η μέρα της μεγάλης απεργίας.
Η μέρα που βγήκαν όλοι να φωνάξουν, να διαδηλώσουν, να απαιτήσουν για τα αυτονόητα.
Συγνώμη ρε παιδιά πριν πόσο καιρό είχαμε εκλογές?
Εσείς δεν αποφασίσατε για τη σημερινή κατάσταση πριν 2 μήνες?
Γιατί φωνάζετε τώρα?
Δεν το ξέρατε οτι θα γίνει αυτό?
Μην μου πείτε οτι πιστέψατε τις προεκλογικές παπαρολογίες γιατι θα με πιάσει παράκρουση!!!
Που είσασταν 20 χρόνια τώρα?
Σε άλλη χώρα ζούσατε?
Σε άλλο πλανήτη?
Δεν ξέρατε πως γινόταν η διαχείριση στα ταμεία?
Τι περιμένατε? Οτι το απόθεμα θα φτάσει για να πάρετε εσείς σύνταξη οπότε δεν αγχωνόσασταν?
Τώρα σας έπιασε ο πόνος που θίγεται ο κώλος σας?
Κανονικά στους δρόμους σήμερα θα έπρεπε να είναι η γενιά των 700.
Αυτοί που πληρώνονται ψίχουλα παρά τα πτυχία τους και τα ωράρια εργασίας.
Αυτοί που μέχρι να φτάσει η ώρα να βγούν στη σύνταξη τα όρια θα έχουν φτάσει τα 80 και βάλε.
Αυτοί που έχουν πλέον δεδομένο οτι παρά τις παχυλές κρατήσεις του πενιχρού μισθού τους δεν θα καταφέρουν μάλλον να πάρουν σύνταξη.
Αυτοί που συνειδητοποιούν τη κατάσταση του Ελλαδιστάν και έχουν ρίξει ενα φάσκελο στα κόμματα του κώλου που κυβερνάνε τόσα χρόνια.
Όλοι αυτοί όμως που χρόνια τώρα δεν αλλάζουν μυαλά και δεν βοηθάνε να αλλάξει η κατάσταση καλύτερα να κάνουν τουμπεκί ψιλοκκομένο γιατί δεν τους παίρνει, είναι συνυπεύθυνοι.
Εγώ ανήκω στους μή απεργούς, σε αυτούς που ξύπνησαν από το χάραμα για να καταφέρουν να πάνε στη δουλειά τους σήμερα, γιατι ο μισθός μου δεν αντέχει περικοπές και γιατί 1 μέρα απουσίας ισ0δυναμεί με 3 μέρες 12ωρα για να καλύψω το χαμένο χρόνο.
Αυτό δεν με κάνει αδιάφορη στα προβλήματα του μέλλοντός μου απλά υπέυθυνη στα προβλήματα του παρόντος.

Υ.Γ.
Ειμαι υπέρ της απεργίας γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχει ο κόσμος για να ακουστεί απλά ορισμένοι που βάλανε τα χεράκια τους για να βγάλουν τα ματάκια τους ας μην το παίζουν τώρα θιγμένοι.

Κάντε μου τώρα ένα δωράκι πάνω στο δεντράκι για να χαρώ γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια.

Καπή Κολωνακίου

Αγαπημένοι μου συμπλόγκερς, μου λείψατε αλλά λόγω φόρτου εργασίας no time for blogging!!

Αποφάσισα να γράψω σήμερα για να κάνω μια καταγγελία και ελπίζω οι αρμόδιοι να εισακούσουν την έκκληση μου.
Το Κολωνάκι έχει άμμεση ανάγκη απο ΚΑΠΗ. Παρακαλώ να επισπευτούν οι διαδικασίες να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος, με τα απαραίτητα αξεσουάρ γιατί μιλάμε για Καπή στο Κολωνάκι, να έχει άνετους καναπέδες και πολυθρόνες, πολυελαίους, τεράστιες οθόνες TFT που να παίζουν ολημερίς ταινίες Α΄ διαλογής για τους γεράκους.

Χθές μετά απο βολτίτσα και μαμ στο Κολωνάκι είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε cinema να δούμε τον ¨ερωτα στα χρόνια της χολέρας¨ ένα βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκες που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη και περιγράφει εναν έρωτα 50 ετών που περίμενε καρτερικά να ολοκληρωθεί. Η ταινία καλή, αν και ήταν αργή σχεδον 3 ώρες (too much πιάνεται η μέση σου στο κάθισμα) και είχε αρκετές σκηνές που βγάζαν γέλιο παρόλο που ήταν εποχής.
Καθότι είμασταν στην περιοχή είπαμε να τη δούμε στον κινηματογράφο στο Κολωνάκι.
Καθόμαστε στις θεσούλες μας και παρατηρούμε το μέσο όρο ηλικίας, πρέπει να είμασταν τα νιάνιαρα της αίθουσας διοτι στα 100 άτομα τα 80 είχαν πατήσει τα 70.
Είμασταν εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε μισό αιώνα. Δίπλα μας καθόταν ένας γλυκύτατος γεράκος, ο οποίος όπως έμαθα αργότερα είναι πρώην υπουργός και μέγας πολιτικός, με τη γυναίκα του (λατέρνα απο το πολύ βραχιόλι-δακτυλίδι-κολιέ), και παραδίπλα άλλο ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.
Ξεκινά η ταινία και ξεκινάει και η διασκέδαση. Σε κάθε σκηνή η σύζυγος του γεράκου σχολίαζε, θυμόταν την προηγούμενη σκηνή και συνδύαζε τα γεγονότα, όχι μέσα στο μυαλό της όπως θα έπρεπε αλλά φωναχτά, έπιανε και συζήτηση με το άλλο ζευγάρι και ο κινηματογράφος εξελίχθηκε σε καφενέ. Ο γεράκος έπινε το ουισκάκι του και απαντούσε λακωνικά στις ερωτήσεις της συζύγου που γλώσσα δεν έβαζε μέσα η καρακάξα (πίσω απο κάθε πολιτικό κρύβεται μια καρακάξα, ένας απο τους λόγους που ο τόπος πάει κατα διαόλου).Αντεξα μια , δυο , τρεις, στο τέλος λύγισα και την έκανα την παρατήρηση, όχι οτι λύθηκε το πρόβλημα αλλά το βουλώσανε για κάποια λεπτά, σταμάτησε να μιλάει ο γεράκος και η σύζυγος έπιασε ψιλή κουβέντα με τους παραδίπλα και δεν με ενοχλούσε.
Παρά τη πίεση που ανέβηκε και τα νεύρα που γίνανε κρόσια φεύγοντας κατάλαβα τι έφταιγε.
Στην έξοδο όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες χαιρετιόντουσαν και πιάναν ψιλή κουβέντα.
Είναι πασιφανές οτι οι καημένοι οι γέροντες δεν έχουν κάποιο χώρο να συναντηθούν και να τα πούνε και πάνε στο cinema, παίρνει η Κυρα Κούλα τη Κυρα Λίτσα στο τηλέφωνο και δίνουν ραντεβού στο cinema για ψιλή κουβέντα. Βάφονται στολίζονται, παίρνουν και τα γερόντια τους και πάνε στο cinema, και θέμα συζήτησης να μην έχουν θα βρούνε χάρη στη ταινία.

Οπώς καταλαβαίνεται το πρόβλημα τους είναι μεγάλο και χρήζει άμεσης επίλυσης, μην κοιτάτε που είναι Κολωνακιώτες και δεν τους επιτρέπει η κοινωνική τους θέση να ζητήσουν κάποια πράγματα, πρέπει εμείς οι νέοι πρώτοι να τους σκεφτούμε, αν δεν έχουν ενα ΚΑΠΗ με προδιαγραφές Κολωνακίου να πάνε που θα βάλουν τις γούνες και τα μπιζού τους, τα αρώματα και τις σκιές σε έντονο πορτοκαλί και πράσινο?
Αν δεν λυπάστε αυτούς λυπηθείτε εμάς γιατί την επόμενη φορά που θα το ζήσω αυτό δεν θα το πάρω στην πλάκα και στο χαβαλέ και θα τους στείλω σε σουίτα νοσοκομείου 12κλινο παρακαλώ να τα λένε όλη μέρα.
Μην με παρεξηγείτε τους συμπαθώ τους γεράκους φτάνει να μην τους βλέπω μέσα στο λεωφορεία τις ώρες που ο κόσμος πάει στη δουλειά του και αυτοί αποφασίζουν να βολτάρουν, και στον κινηματογράφο στην προβολή που πάω εγώ.

Είμαι υπερβολική???