Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Ηλιόλουστη μέρα


Χτες ήταν μια υπέροχα ηλιόλουστη μέρα που την περάσαμε με τη μαιμουδόφατσά μου με βόλτες δίπλα στη θάλασσα, χωρίς να σκεφτόμαστε προβλήματα και άλλες βλακείες.
Χτες θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό ποσο τυχερή είμαι.
Ηρθα σε μια πόλη που πάντα απεχθανόμουν αλλά τελικά ανακαλύπτω τις ομορφιές της.
Ζω σε ένα σπίτι που πριν 6 μήνες μου φαινόταν παγωμένο και άδειο και τώρα είναι το σπίτι μου γεμάτο πράγματα που διαλέξαμε και αγαπάμε με τη μαιμού.
Εχω μια δουλειά που μου την πρόσφερε κάποιος που πίστευε στις ικανότητες μου, περισσότερο απο μένα μάλλον, και παρά τις δυσκολίες τα καταφέρνω και για τη γκρίνια μου δεν φταίει η δουλειά αλλά ο χαρακτήρας μου. Ειμαι τελειομανής και κυρίως δεν είμαι ρομποτάκι που μπορεί να κάθετε σε ενα γραφείο και να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια, άρχισα και επαναπροσδιορίζω τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου και σε 6 μήνες ισως να ασχολούμε με κάτι που να με ευχαριστεί περισσότερο.
Εχω τους φίλους μου, αυτούς που άφησα πίσω αλλά δεν έχασα και τους καινούριους που γνώρισα εδώ και περνάω καλά και διασκεδάζω.
Εχω τη μαιμουδόφατσα που λατρεύω παρόλο που με φωνάζει ρεμάλι (χαιδευτικά) και είναι δίπλα μου πάντα και με στηρίζει , με αγαπάει και με ανέχετε.
Και πάνω απ' όλα έχω την υγεία μου και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για να μην ξαναγκρινιάξω.
Αυτά δεν αρκούν για να είμαι ευτυχισμένη?

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Τσαταλάκια Μανταλάκια

Το ξέρω έχω χαθεί....αλλά η απουσία μου δεν υφίσταται μόνο στο χώρο των blogs...γενικά είμαι αλλού αυτό τον καιρό.
Λίγο κάτι σούρτα φέρτα φίλων, κάτι σούρτα φέρτα δικά μου, δουλειά δουλειά δουλειά...
Αυτό που μου λείπει απο την Πάνω Πόλη είναι το άραγμα, το αραλίκι....εδώ όλα πηγαίνουν με ρυθμούς αεροπλάνου!!!Περίμενα οτι ο πρώτος καιρός θα είναι δύσκολος και μετά θα βάλω τη δουλειά σε μια σειρά αλλά αυτό το χάος δεν συμμαζεύεται!!Τι να τα κάνω τα μπράβο σας κύριε διευθυντά για να συνεχίσω σε αυτούς τους ρυθμούς θέλω 100% αύξηση αλλά που, αυτά τα κρατάτε για την πάρτι σας.
Τρέχεις για να πας στη δουλειά, τρέχεις όλη μέρα για να προλάβεις τον όγκο που συσσωρεύεται, τρέχεις για να γυρίσεις σπίτι και μετά το τέλος ένα ζόμπι που κοιτάει το ταβάνι!!!
Στην δουλειά γίνεται ο κακός χαμός, όσοι δεν αντέχουν την πίεση φέυγουν για άλλες παραλίες και έρχονται μετά και μας λένε για τις νέες τους δουλειές τις παχυλές αποδοχές και τους ρυθμούς χελώνας που δουλεύουν....εγώ πάλι όποτε ρίχνω καμιά ματιά για κάτι άλλο (δεν ξέρω πόσο θα αντέξω αυτούς τους ρυθμούς) τα ίδια σκατά βρίσκω... μα τόσο γκαντέμο πια?
Περιμένω με ανυπομονησιά το Πάσχα να οργώσουμε με τον καλό μου την Κρήτη με το καινούριο του έρωτα (για μηχανή πρόκειται!!!) και τον Μάη που με περιμένει η Τοτούλα μου και το Αμστερνταμ!!!

Δεν θέλω να είμαι αρνητική όμως ούτε και αχάριστη αν εξαιρέσεις το εργασιακό κομμάτι η ζωή ειναι πολύ ωραία!!!!

Υ.Γ.
1) Με είδαν οι φίλοι μου στη Θεσσαλονίκη και είπαν οτι είμαι ολη την ώρα στην τσίτα πρέπει να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτο.
2) Πατσιούρι θα κλείσει χρόνος που όλο κανονίζουμε και αναβάλουμε αντε ντροπή πια!!!

Με τους μ.... που μας κυβερνάνε πολύ φοβάμαι οτι σε 15 χρόνια θα χρειαζομαι διαβατήριο για να ανεβαίνω Θεσσαλονίκη.... α ρε μπουρλότο που σας χρειάζεται όλους αν δεν φοβόσασταν το πολιτικό κόστος και τις χαμένες ψήφους στα αρχ... θα το γράφατε το πρόβλημα.