Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Δύο βδομάδες

Υποτίθεται οτι ήρθα Θεσσαλονίκη και είχα ιντερνέτι για να μπλογκάρω και τελικά δεν προλάβαινα. Αλλά σήμερα θα τα πώ μαζεμένα!!!
Αύριο επιστρέφω σε νότια εδάφη...τέρμα η παραμονή στη Θεσσαλονίκη, τους ξέσκισα τους καφέδες στην Αριστοτέλους, το τέλειο φαϊ στο "Ούζου Μέλαθρον" και στο "Μόλυβδο".Χάρηκα το οφθαλμόλουτρο στις βιτρίνες, περιορίστηκα σε αυτό και δεν πήρα ούτε γόβες, ούτε μπότες, κλαψ οι άνεργες δεν κάνουν ψώνια τρώνε τα λεφτά τους διασκεδάζοντας , πότε θα μου ξαναδωθεί τόσος ελεύθερος χρόνος?
Δούλεψα γραμματέας στις εκλογές και άκουσα το απαράμιλλο σχόλιο από εκλογική αντιπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας μόλις την ενημερώσανε για το προβάδισμα απάντησε " να την ξανακάψουμε την Ελλάδα στις επόμενες εκλογές"....πράγμα που πιστέυω ειπώθηκε πάνω στον υπέρμετρο ενθουσιασμό της αλλά με έκανε να καταλάβω πόσο δίκιο έχουν όταν λένε οι πολιτικοί μιας χώρας είναι ο καθρέπτης των πολιτών της....πώς να έχουμε καλύτερους πολιτικούς όταν οι ίδιοι οι πολίτες μπροστά στο όφελος του εκάστοτε κόμματος και κατ' επέκταση το δικό τους αδιαφορούν για το κόστος ή για την κατάντια μας. Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτού του τόπου και για το καλό των πολιτών
σίγουρα δεν μπλέκονται με την πολιτικοί αλλά ακόμα και αν μπλεχτούν κάποια στιγμή χάνουν τον στόχο τους.....Η αριστερά τάζει τα ανεφαρμόσημα μέτρα εκ του ασφαλούς, ποτέ δεν θα γίνει κυβέρνηση για να βρεθεί αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Η δεξιά παίρνει μέτρα με αντιλαϊκή γέμιση αλλά γευστικότατο γλασάρισμα που για τον απλό πολίτη που δεν διαβάζει τα ψιλά γράμματα φαίνονται ελπιδοφόρα. Καλά για το κόμμα των κεντρώων δεν το συζητώ δεν μπορεί να λύσει τα εσωκομματικά του περιμένουμε να κάνει και αντιπολίτευση?....σε τι? Με μικρές διαφοροποιήσεις τις ίδιες απόψεις κουβαλάει....
Αντε ετοιμαστείτε οι νέοι ασφαλισμένοι ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ να πάρετε το 50% του μισθού σας για σύνταξη στα 65 με επιφύλαξη βέβαια καθότι μέχρι να φτάσετε τα 65 ή θα τα έχετε τινάξει τα πέταλα ή θα πάει το όριο στα 75 ή με το ποσό της σύνταξης μόνο καραμέλες θα μπορείς να πάρεις και με μασέλα που να την φχαριστηθείς κιόλλας. Αντε και απο το νέο έτος στο 21% το Φ.Π.Α. , το μόνο που δεν αυξάνεται σε αυτή τη χώρα είναι οι μισθοί....ά συγνώμη αυξάνονται των βουλευτών δεν φτάνανε τα 6000 μηνιαίως ομόφωνα αποφάσισαν αύξηση( δεν θυμάμαι ακριβώς το ποσοστό πάντως είναι αρκετά μεγάλο), στο μόνο που συμφωνούν πάντα οι 300....Σταματάω γιατί ανακατεύτηκα....
Πάντως τα καταφέραμε οι Θεσσαλονικείς και τις βάλαμε τις ξανθιές μας καλλονές στη βουλή.
Η μία εχει γίνει παλιά στο κουρμπέτι η άλλη απέτυχε την πρώτη φορά, τη δεύτερη όμως διέπρεψε (έμπλεξε με το γυαλί και την μάθανε και οι πέτρες).

Την Κυριακή ανέλαβα καθήκοντα πνευματικής μαμάς ή όπως είπε ο κουμπάρος μου " Ξέρεις τώρα το σημαίνει αυτό ε? αν τα κακαρώσουμε το παιδί δικό σου..."black χιούμορ....
Έφταιγε που η νονά ήταν άσχετη?...που και οι γονείς μια απο τα ίδια?....μπα οι παπάδες φταίγανε που ήταν πιο άσχετοι κι απο μάς...Ειδικά όταν βάζεις τη μαμά να κρατάει το μωρό και να λέει τα φτου φτου και απεταξάμειν και ξαφνικά καταλαβαίνεις την πατάτα αλλάζει το μωρό χέρια και λές, δεν πειράζει θα πει η νονά το πιστεύω μωρέ μισά μισά...Βέβαια το γέλιο ήταν κατα τη διάρκεια που ο παπάς μου έλεγε να μην έχω τράκ, ο διάκος που έχανε τα λόγια και του τα ψιθύριζε ο παπάς, τα τσογλάνια οι φίλοι μου με αρχηγό τον καλό μου που χαζογελούσαν και σχολιάζαν πως οι παππάδες ζαχαρώναν τις κοπέλες αντί να κάνουν σωστά τη βάπτιση, τον παπά που μέσα στις ψαλμωδίες σχολίαζε και τα πάντα γύρω του και κυνηγούσε και το φωτογράφο να του δείξει πως κάνει βίδες το μαλλί και αποκορύφωμα τον μπέμπη που έβγαλε τα πνευμόνια του απο το κλάμα καθ 'όλη τη διάρκεια και μόλις έκανε το μπανάκι του έριξε έναν ύπνο και δεν τον ενοχλούσε τίποτα...
Αυτά εν ολίγοις, από γέλιο μια χαρά τα πήγαμε!!
Νεότερα από βδομάδα από το κάτω μέτωπο....

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

Τα μάζεψα τα πράγματα....


Δεν ξερω τι είναι πιο δύσκολο να είσαι αυτός που ξεπροβοδίζει ή αυτος που ξεπροβοδίζουν?
Οταν αποχαιρετούσα πριν μερικές βδομάδες μια απο τις κολλητές μου καθώς εφευγε για Ολλανδία κρατήθηκα δεν συγκινήθηκα , ένας χρόνος είναι θα περάσει σκέφτηκα, θα της αρέσει, θα διασκεδάσει πρέπει να χαίρομαι γι αυτήν οχι να λυπάμαι που τη χάνω.
Οταν αποχαιρετούσαν εμένα πάλι κρατήθηκα, οταν έκλαιγε η Νατασσούλα σαν να με έβλεπε για τελευταία φορά γελούσα και την πείραζα.
Οταν έφτασα στην Αθήνα σκέφτηκα αυτό είναι κοίτα να το συνηθίζεις.
Δεν θα γίνω ποτέ Αθηναία και ας με πειράζουν οι φίλοι μου τώρα που ανέβηκα ξανα Θεσσαλονίκη, δεν νομίζω οτι θα με συνεπάρει η πόλη ούτε βέβαια οτι θα τη μισήσω.
Τις τελευταίες 2 βδομάδες γυρνάω με το χάρτη αγκαλιά, βλέπω κόσμο στις καφετέριες του Κολωνακίου να ριλαξάρουν ακριβώς όπως στη Θεσσαλονίκη, κόσμο να τρέχει με κατεβασμένα τα μούτρα ή χωμένα σε εφημερίδες ακριβώς όπως και στη πόλη μου, κυκλοφοριακό χάος, μποτιλιάρισμα όλα ίδια και απαράλλαχτα, ειδικά τώρα με τις εργασίες για το μετρό και την υποθαλλάσια στη Θεσσαλονίκη φριχτά όμοια και απαράλλαχτα.Λάτρεψα το μετρό, το τράμ το γεγονός οτι μπορώ να υπολογίσω ακριβώς σε πόση ώρα θα είμαι εκει που θέλω αν μετακινούμαι με αυτά τα μέσα.Πήρα το αυτοκίνητο και έκανα βόλτες στις γύρω γειτονίες, είδα το Χαλάνδρι το πάνω το κάτω το νέο, τη Φιλοθέη, βρέθηκα χωμένη στην κίνηση και σαν ανυπόμονη που είμαι ξέχασα που βρίσκομαι και πήγα να κόψω δρόμο απο τα στενά και φυσικά χάθηκα.....αλλά παντού υπάρχουν εξυπηρετικοί άνθρωποι και ευτυχώς το δρόμο για το σπίτι πάντα τον έβρισκα στο τέλος.
Εκανα βόλτες στις βιτρίνες, στην Ερμού, στη Μητροπόλεως και προς στιγμήν νόμισα πως είμαι Θεσσαλονίκη.
Αλλά δεν είμαι στη Θεσσαλονίκη και δεν βολτάρω στους ίδιους δρόμους ακόμα και αν οι ονομασίες είναι ίδιες, οι φίλοι μου είναι 500 χιλιόμετρα μακρυά και μου λείπουν και δεν πίνω τον καφέ μου με την Νατάσσα, ούτε πηγαίνω για ποτάκι με την Τοτού ή για ψώνια με την Χριστίνα και η κουμπάρα μου δεν με βάζει να δοκιμάζω τα μαγειρικά της πειράματα για να της λέω τι να διορθώσει.
Η Χριστίνα παίρνει τηλέφωνο και κάνει παράπονα, η Νατάσσα κλαψουρίζει, η Τοτού γκρινιάζει που δεν έχω βάλει ακόμα internet camera και μικρόφωνο και η αδερφή μου παίρνει καθε μέρα κανει σβούρες μέσα στο δωμάτιο όσο μου μιλάει και μου λέει πως περνάει χωρις εμένα.
Κι εγώ είμαι σε νέο περιβάλλον μόνη μου, χωρίς τους δικούς μου ανθρώπους, χωρίς τους φίλους μου....και πρέπει να προσαρμοστώ όσο γίνεται καλύτερα σ' αυτό, αλλά βέβαια είναι ακόμα αρχή.
Παλιοτόμαρο κοίτα να με αγαπάς και να με προσέχεις ε?