Χτες ήταν μια υπέροχα ηλιόλουστη μέρα που την περάσαμε με τη μαιμουδόφατσά μου με βόλτες δίπλα στη θάλασσα, χωρίς να σκεφτόμαστε προβλήματα και άλλες βλακείες.
Χτες θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό ποσο τυχερή είμαι.
Ηρθα σε μια πόλη που πάντα απεχθανόμουν αλλά τελικά ανακαλύπτω τις ομορφιές της.
Ζω σε ένα σπίτι που πριν 6 μήνες μου φαινόταν παγωμένο και άδειο και τώρα είναι το σπίτι μου γεμάτο πράγματα που διαλέξαμε και αγαπάμε με τη μαιμού.
Εχω μια δουλειά που μου την πρόσφερε κάποιος που πίστευε στις ικανότητες μου, περισσότερο απο μένα μάλλον, και παρά τις δυσκολίες τα καταφέρνω και για τη γκρίνια μου δεν φταίει η δουλειά αλλά ο χαρακτήρας μου. Ειμαι τελειομανής και κυρίως δεν είμαι ρομποτάκι που μπορεί να κάθετε σε ενα γραφείο και να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια, άρχισα και επαναπροσδιορίζω τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου και σε 6 μήνες ισως να ασχολούμε με κάτι που να με ευχαριστεί περισσότερο.
Εχω τους φίλους μου, αυτούς που άφησα πίσω αλλά δεν έχασα και τους καινούριους που γνώρισα εδώ και περνάω καλά και διασκεδάζω.
Εχω τη μαιμουδόφατσα που λατρεύω παρόλο που με φωνάζει ρεμάλι (χαιδευτικά) και είναι δίπλα μου πάντα και με στηρίζει , με αγαπάει και με ανέχετε.
Και πάνω απ' όλα έχω την υγεία μου και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για να μην ξαναγκρινιάξω.
Αυτά δεν αρκούν για να είμαι ευτυχισμένη?
7 σχόλια:
τι άλλο δηλαδή να θες;;;;;) μια χαρά είσαι και πολύ χαίρομαι για σένα που κατάφερες να βρεις τους ρυθμούς σου στην Κάτω Πόλη
φιλιά από την Πάνω Πόλη ;)
μπραβο μπραβο, ωραιο μπλογκ.θα με μαθεις και μενα;
happiness is a state of mind. με λίγα λόγια είσαι ευτυχισμένη όταν αναγνωρίζεις όλα αυτά που σου συμβαίνουν και είναι καλά :)
Χαθήκαμε ... μαϊμουδορεμάλια!
Και τί καλύτερο, ώ λα λα!!!
(Ψήνομαι ακόμη ρε σύ, σήμερα το πρωί χτύπησα 39...)
μόνο το τούλιπ σου λείπει..
;)
Δημοσίευση σχολίου