To be a blogger or not to be....

Απο τότε που κατέβηκα στην κάτω πόλη ξέχασα να είμαι blogger. Δεν το έκανα επίτιδες απλά με τόσες αλλαγές και υποχρεώσεις το παραμέλησα, μετά ήρθε και το μεταπτυχιακό και έδωσε τη χαριστική βολή. Που να βρείς χρόνο να γράψεις στο ημερολόγιο όταν προσπαθείς μέσα σε ένα 24ωρο να χωρέσεις δουλειά, σπίτι, διάβασμα,ύπνος, προσωπική ζωή....Κάποια θα μείνουν στην απέξω αναγκαστικά!!!
Αλλά δεν μετανίωνω γι αυτά που άφησα στην αναμονή. Ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρή με κορόιδευε οτι δεν μπορούσα να δεσμευτώ σε οτι ξεκινούσα στη ζωή μου. Κάπως έτσι ξεκίνησα με πάθος (που ξεφούσκωσε σχετικά γρήγορα) την ενόργανη, το μπάσκετ, το βόλεϊ, τη ζωγραφική, τα μαθήματα δημοσιογραφίας και ραδιοφώνου κ.α. Τελικά με τα χρόνια απέδειξα τόσο στον ίδιο όσο και στον εαυτό μου οτι αν αγαπήσω κάτι τελικά δεσμεύομαι. Κάπως έτσι τελείωσα τις σπουδές μου και δεν πήρα απλά ένα χαρτί για τον τοίχο, ξεκίνησα το μεταπτυχιακό και παρόλο που υπήρξαν στιγμές που ήθελα να πετάξω τα βιβλία απο το παράθυρο και να πάω στην πιο κοντινή παραλία (εκείνα τα ζεστά Σαββατοκύριακα του Ιούνη) τελικά εχω φτάσει λίγο πριν το τέλος.
Κατέβηκα στην κάτω πόλη για να είμαι μαζί με τη μαϊμουδόφατσα ( περιμένοντας απο τα χειρότερα μέχρι τα καλύτερα) και τελικά αποφασίσαμε να προχωρίσουμε μαζί στη ζωή πράγμα που όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω ότι σαν σκέψη ήταν τρομακτικό αλλά στην πραγματικότητα δεν έφερε καμία αλλαγή στη ζωή μας. Η πραγματική αλλαγή θα έρθει σε λίγους μήνες και έχω πραγματικά ανάγκη τις στιγμές που θα φρικάρω είτε απο φόβο είτε απο προσμονή να ξεδίνω στο blogaki μου, ακριβώς όπως έκανα και παλιά.
Τελικά δεσμεύτηκα και με το παραπάνω ;-)))

Life

Αν η ζωή είναι απρόβλεπτη το ξέρω τόσο καλά που δεν το πιστεύω.
Δεν πιστεύω στο απρόβλεπτο και το τυχαίο, για όλα υπάρχει λόγος και αιτία που συμβαίνουν άλλοτε τα προκαλούμε με τη σκέψη μας και άλλοτε με τις πράξεις μας.
Εχω να γράψω στο blog πάνω απο ένα χρόνο και μέσα σε αυτό το διάστημα αλλάξανε πολλά.

Ο πρώτος χρόνος στην Αθήνα ήταν πολύ δύσκολος.
Μπορώ να πώ οτι τη μίσησα την πόλη.
Μίσησα τη δουλεία και τους συναδέλφους μου.
Μίσησα τις αποστάσεις και τα δρομολόγια.
Μίσησα τον ίδιο μου τον εαυτό γιατι προσπάθησα να μπώ σε καλούπι και τελικά κατάλαβα οτι δεν χωράω σε καλούπια.

Στην πορεία αφού κόντεψα να πιάσω πάτο να γίνω εργασιομανής σε ενα περιβάλλον που μου έφερνε ανακατοσούρα και να νιωθω οτι τελικά δεν κολλάω εγώ με αυτήν την πόλη αποφάσισα να πάρω τη ζωή ξανα στα χερια μου.

Παραιτήθηκα και αν είχα και τον παραμικρό ενδοιασμό η Διευθύντρια μου τότε φρόντισε να με βοηθήσει να καταλάβω με την απαράδεκτη συμπεριφορά της οτι καλύτερα άνεργη παρά να συνεργάζομαι με τέτοιους ανθρώπους.
Μου έφυγε ενα βάρος και απο τότε ομολογώ όλα πήραν το δρόμο τους.

Βρήκα δουλειά στα μέτρα μου και με ωράριο όπως ήθελα και τώρα πια χαίρομαι να ξυπνάω το πρωί για να πάω στη δουλειά και ας είναι πολύ πρωί για τα δεδομένα μου, δουλεύω με νέους ανθρώπους που κάνω πλάκα και παρέα και εκτός δουλειάς, εχω για Διευθύντρια εναν απίστευτο άνθρωπο που σέβομαι, που είναι πρώτα φίλη και μετά διευθύντρια, που ξέρει να σε κατευθύνει και να σε βοηθήσει να ανέβεις, εναν άνθρωπο που θεωρώ τιμή μου να συνεργάζομαι μαζί του.

Ξεκίνησα μεταπτυχιακό και άλλαξα πορεία στην καριέρα μου, μαθαίνω και γίνομαι καλύτερη και πιστεύω πιο πολύ στον εαυτό μου.

Απέκτησα τελικά καθημερινότητα και ζωή στην Αθήνα και τολμώ να πώ οτι πραγματικά διασκεδάζω!!! Είναι απίστευτο το πως νοιώθω κάθε φορά που ανεβαίνω Θεσσαλονίκη νοιώθω το ίδιο κενό κάθε φορά που αφηνω τους γονεις και τα αδερφια μου και την υπέροχη πόλη μου αλλά οταν γυρνάω Αθήνα στο σπίτι μου ξέρω οτι πια το σπίτι μου είναι εδώ.

Η μαιμουδόφατσα μου στάθηκε σε όλα τα δύσκολα με απίστευτη υπομονή και αυτός ο χρόνος ήταν πολύ καλύτερος απο τον 1ο πολύ πιο ηρεμος πολύ πιο διασκεδαστικός. Απορώ αλλά τελικά με το χρόνο δεν έρχεται μονο η συνηθεια αλλά μπορεί να μεγαλώσει και η αγάπη και τελικά να αγγίξεις την ευτυχία και να υπερβείς ακόμα και τον εαυτό σου και να κάνεις την υπέρβαση.
Σε λίγους μήνες θα κάνουμε κι εμεις αυτήν την υπέρβαση, για κάποιους είναι φυσική εξέλιξη για μας υπέρβαση, αλλά θα την κάνουμε με όλη μας την καρδιά και την καλή μας διάθεση και θα περάσουμε υπέροχα γιατι τελικά τα πράγματα είναι απλά εμεις τα κάνουμε περίπλοκα.

Καλό μας κρέμασμα....

Κρεμάλα για 2!!

Καθότι εγώ και η μαιμουδόφατσα είμαστε ασυνήθιστο ζευγάρι και κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό απο την στενόμυαλη κοινωνία της Ελλάδίτσας μεταβήκαμε στην φιλόξενη Ολλανδία και το ακόμα πιο φιλόξενο Layden ( θα το βρείς στο χάρτη κάπου κοντά στο Αμστερνταμ) και τελέσαμε μετα φαμίλιας σε σεμνή τελετή την κρεμάλα μας.....




Σας επισυνάπτω στιγμιότυπα της ευτυχής ημέρας....

Μετά την τέλεση του μυστηρίου το ευτυχές ζέυγος....

Οι φίλοι μας....

Φυσικά ήρθαν και μέλη της βασιλικής οικογένειας της χώρας...

Αντε βρέ και στα δικά σας.......

Απολογισμός

Ηρθε η Ανοιξη για τα καλά και επιστρέφω κι εγώ σιγά σιγά στο μπλογκοχωριό.
Επειδή δεν θέλω να πολυλογώ και να γράψω τρία διαφορετικά ποστ για το κάθε θέμα θα τα συνοψίσω σε 3 παραγράφους...ζούμε και σε καιρούς λιτότητας.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Μετά από Πάσχα στην Καλαμάτα και τις φοβερά ενδιαφέρουσες γνωριμίες που έκανα εκεί σαν τουρίστρια απο γειτονική χώρα (ναι συμπάθησα πολύ ενα 20χρονο παλικάρι εκει που μου είπε οτι η Θεσσαλονίκη είναι στη Βουλγαρία....είχα κάνει το λάθος να μην πω απο την αρχή απο κατάγομαι και φυσικό ήταν να την ακούσω την μ@λ@κί@), τετραήμερο στο χωριό στη Δράμα στη γιαγιάκα μου επιστρέψαμε και δουλεύω υπερωρίες για να καλύψω τον χαμένο χρόνο και την άδεια που έχω προγραμματίσει για την άλλη βδομάδα για το Αμστερνταμ. Μετά μάλλον θα ζούμε με οτι έχει παραμείνει σε λογικές τιμές στο σούπερ μάρκετ γιατί ταξίδια και καλοπέραση έχουν τον αντίκτυπό τους. Βλέπετε μπορεί να είμαι σουρτούκω κι εγώ και η μαιμουδόφατσα αλλά για κάθε ευχαρίστηση στερείσαι άλλες 10.
------------------------------------------------------------------------------------------------

Σήμερα στολίσαμε τον κήπο με τριανταφυλλιές και άλλες όμορφες γλαστρούλες. Πρέπει να ομορφαίνουμε το περιβάλλον που ζούμε και να σκεφτόμαστε οικολογικά το είπε και ο δήμαρχος Αθηναίων....προς το παρόν την ταράτσα δεν θα την κάνω πράσινη καθότι δεν ανήκω στον δήμο Αθηναίων και θέλω επίδομα για το σπορ το οποίο τελικά κοστίζει!!
Πρέπει να αρχίσουμε όλοι να βρίσκουμε ενδιαφέροντα μέσα στα όρια του σπιτιού μας καθότι η ζωή εχει γίνει πανάκριβη και μας βλέπω στο πολύ σύντομο μέλλον να βγαίνουμε για βόλτα στο μπαλκόνι και για διακοπές να παίρνουμε dvd με παραλίες. Αλλά αγαπητοί μου εσείς που εμπιστεύεστε την έγκυρη δημοσιογραφία, που ασχολείστε με σοβαρότατα θέματα όπως η Γιουροβίζιον και το κάθε ξώγαμο του κάθε βλακούλη και το μυαλό σας έχει γίνει πουρές μην αγχώνεστε είμαι σίγουρη οτι είστε πολύ ικανοποιημένοι γιατί στις επόμενες εκλογές τα ίδια σκατά θα ψηφίσετε. Οσο για τους υπόλοιπους λυπάμαι λάθος χώρα διαλέξατε να ζήσετε.
-------------------------------------------------------------------------------------------------

Αυτή η πόλη δεν σταματάει να με εκπλήσει.
Το μόνο πρόβλημα στην προσαρμογή μου εδώ υπήρξε η ελιτ αυτής της πόλης.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν αρκετοί ευκατάστατοι, λίγοι πολύ κονομημένοι.
Εδώ φυσικό είναι τα νούμερα να πολλαπλασιάζονται.
Δεν ξέρω αν είναι κομπλεξισμός, ανασφάλεια ή αίσθημα κατωτερότητας ή ακομα και συνδιασμός όλων αυτών αλλά οι λεφτάδες μου τη σπάνε.
Δεν εννοώ αυτούς που δουλέψαν μια ζωή για να φτάσουν ψηλά ή αυτούς που δουλεύουν απο το πρωί μέχρι το βράδυ και πληρώνονται αδρά αλλά για τους άλλους αυτούς που τα βρήκαν έτοιμα και ζούνε σε άλλο πλανήτη.
Που κάθονται και τα ξύνουν όλη μέρα ή δουλεύουν 2 ώρες και αισθάνονται καταβεβλημένοι. Που άλλος πλένει άλλος καθαρίζει άλλος σιδερώνει και είναι τρομερό βάρος να πρέπει να μαγειρέψουν.
Δεν είναι λογικό να εκνευρίζομαι με αυτά που βλέπω και ακούω, τη στιγμή που εγώ οταν γυρνάω σπίτι (λιγο πρίν ή λίγο μετά τη δύση του ηλίου) πρέπει να κάνω και τη νοικοκυρά για να μην μας φάνε οι κοριοί, να έχουμε καθαρό ρουχαλάκι να φορέσουμε ε και να μην πεθάνουμε και απο ασιτία!! Αν είχα και οικογένεια να φροντίσω θα είχα πάθει υπερκόπωση θα τα χα φτύσει...
Δεν είμαι κομπλεξική απλά βλέπω οτι κάποιοι ζούνε σε εικονική πραγματικότητα, με εκνευρίζουν που δεν έχουν ιδέα για την πραγματική ζωή και δεν εκτιμάνε το πόσο βολικά τους έχουν έρθει όλα και βρίσκουν βλακείες για να γκρινιάζουν, που μπορούν και κάνουν οικογένεια λίγο πριν τα 30 και τους φαίνεται παράξενο που εσύ φαντάζεσαι πως θα γίνεις μάνα λίγο πριν την κλιμακτήριο και αν.
Ειλικρινά δεν ξέρω ποια λέξη χαρακτηρίζει τη στάση μου απέναντι σε ανθρώπους που μπορεί να συμπαθώ αλλά παράλληλα να εύχομαι έστω για μια βδομάδα να μπούν στη θέση μου και να ζήσουν τη δική μου καθημερινότητα (που δεν θέλω να είμαι αχάριστη δεν είναι και τόσο τραγική ) και να παρακολουθώ πόσο χρόνο θα τους πάρει να κλατάρουν έτσι για να διασκεδάσω.

Υ.Γ. Μπορείτε να με χαρακτηρίσετε όπως θέλετε κομπλεξάρα , ζηλιάρα, κακιά, μπορεί και να έχετε δίκιο γιατι στάνταρ κάποια βράδυα που δεν μπορώ να κοιμηθώ απο την υπερένταση ή κλωτσάω στον ύπνο μου απο την κούραση, είμαι και τα τρία.

Ηλιόλουστη μέρα

Χτες ήταν μια υπέροχα ηλιόλουστη μέρα που την περάσαμε με τη μαιμουδόφατσά μου με βόλτες δίπλα στη θάλασσα, χωρίς να σκεφτόμαστε προβλήματα και άλλες βλακείες.
Χτες θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό ποσο τυχερή είμαι.
Ηρθα σε μια πόλη που πάντα απεχθανόμουν αλλά τελικά ανακαλύπτω τις ομορφιές της.
Ζω σε ένα σπίτι που πριν 6 μήνες μου φαινόταν παγωμένο και άδειο και τώρα είναι το σπίτι μου γεμάτο πράγματα που διαλέξαμε και αγαπάμε με τη μαιμού.
Εχω μια δουλειά που μου την πρόσφερε κάποιος που πίστευε στις ικανότητες μου, περισσότερο απο μένα μάλλον, και παρά τις δυσκολίες τα καταφέρνω και για τη γκρίνια μου δεν φταίει η δουλειά αλλά ο χαρακτήρας μου. Ειμαι τελειομανής και κυρίως δεν είμαι ρομποτάκι που μπορεί να κάθετε σε ενα γραφείο και να κάνει το ίδιο πράγμα συνέχεια, άρχισα και επαναπροσδιορίζω τον επαγγελματικό προσανατολισμό μου και σε 6 μήνες ισως να ασχολούμε με κάτι που να με ευχαριστεί περισσότερο.
Εχω τους φίλους μου, αυτούς που άφησα πίσω αλλά δεν έχασα και τους καινούριους που γνώρισα εδώ και περνάω καλά και διασκεδάζω.
Εχω τη μαιμουδόφατσα που λατρεύω παρόλο που με φωνάζει ρεμάλι (χαιδευτικά) και είναι δίπλα μου πάντα και με στηρίζει , με αγαπάει και με ανέχετε.
Και πάνω απ' όλα έχω την υγεία μου και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος για να μην ξαναγκρινιάξω.
Αυτά δεν αρκούν για να είμαι ευτυχισμένη?

Τσαταλάκια Μανταλάκια

Το ξέρω έχω χαθεί....αλλά η απουσία μου δεν υφίσταται μόνο στο χώρο των blogs...γενικά είμαι αλλού αυτό τον καιρό.
Λίγο κάτι σούρτα φέρτα φίλων, κάτι σούρτα φέρτα δικά μου, δουλειά δουλειά δουλειά...
Αυτό που μου λείπει απο την Πάνω Πόλη είναι το άραγμα, το αραλίκι....εδώ όλα πηγαίνουν με ρυθμούς αεροπλάνου!!!Περίμενα οτι ο πρώτος καιρός θα είναι δύσκολος και μετά θα βάλω τη δουλειά σε μια σειρά αλλά αυτό το χάος δεν συμμαζεύεται!!Τι να τα κάνω τα μπράβο σας κύριε διευθυντά για να συνεχίσω σε αυτούς τους ρυθμούς θέλω 100% αύξηση αλλά που, αυτά τα κρατάτε για την πάρτι σας.
Τρέχεις για να πας στη δουλειά, τρέχεις όλη μέρα για να προλάβεις τον όγκο που συσσωρεύεται, τρέχεις για να γυρίσεις σπίτι και μετά το τέλος ένα ζόμπι που κοιτάει το ταβάνι!!!
Στην δουλειά γίνεται ο κακός χαμός, όσοι δεν αντέχουν την πίεση φέυγουν για άλλες παραλίες και έρχονται μετά και μας λένε για τις νέες τους δουλειές τις παχυλές αποδοχές και τους ρυθμούς χελώνας που δουλεύουν....εγώ πάλι όποτε ρίχνω καμιά ματιά για κάτι άλλο (δεν ξέρω πόσο θα αντέξω αυτούς τους ρυθμούς) τα ίδια σκατά βρίσκω... μα τόσο γκαντέμο πια?
Περιμένω με ανυπομονησιά το Πάσχα να οργώσουμε με τον καλό μου την Κρήτη με το καινούριο του έρωτα (για μηχανή πρόκειται!!!) και τον Μάη που με περιμένει η Τοτούλα μου και το Αμστερνταμ!!!

Δεν θέλω να είμαι αρνητική όμως ούτε και αχάριστη αν εξαιρέσεις το εργασιακό κομμάτι η ζωή ειναι πολύ ωραία!!!!

Υ.Γ.
1) Με είδαν οι φίλοι μου στη Θεσσαλονίκη και είπαν οτι είμαι ολη την ώρα στην τσίτα πρέπει να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτο.
2) Πατσιούρι θα κλείσει χρόνος που όλο κανονίζουμε και αναβάλουμε αντε ντροπή πια!!!

Με τους μ.... που μας κυβερνάνε πολύ φοβάμαι οτι σε 15 χρόνια θα χρειαζομαι διαβατήριο για να ανεβαίνω Θεσσαλονίκη.... α ρε μπουρλότο που σας χρειάζεται όλους αν δεν φοβόσασταν το πολιτικό κόστος και τις χαμένες ψήφους στα αρχ... θα το γράφατε το πρόβλημα.

Living

Αυτό το καιρό ειναι απο τα αγαπημένα μου κομμάτια, με ταξιδέυει με μελαγχολεί, με γεμίζει. Σε διαφορετικές εποχές θα με έριχνε ψυχολογικά αλλά τώρα είμαι τόσο ψηλά που δεν με ρίχνει τίποτα!!

LINKIN PARK


"Shadow Of The Day"

I close both locks below the window
I close both blinds and turn away

Sometimes solutions aren't so simple
Sometimes good bye's the only way


And the sun will set for you
The sun will set for you

And the shadow of the day
Will embrace the world in grey

And the sun will set for you


In cards and flowers on your window
Your friends all plead for you to stay

Sometimes beginnings aren't so simple
Sometimes good bye's the only way


And the sun will set for you
The sun will set for you

And the shadow of the day
Will embrace the world in grey

And the sun will set for you

And the shadow of the day
Will embrace the world in grey

And the sun will set for you

And the shadow of the day
Will embrace the world in grey

And the sun will set for you

Μου λείπουν κάθε μέρα αυτά που άφησα πίσω μου αλλά αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ αυτά που βρήκα εδώ...

Υ.Γ. Σας διαβάζω όλους ανελειπώς απλά δεν έχω χρόνο για σχόλια...ούτε καν για να απαντάω στα σχόλια του δικού μου blog.
Βατραχάκι μου και μένα μου λείψατε όλοι πολύ αλλά τα περί ταξιδιών μας τα θέλω με λεπτομέρειες αραχτή με καφεδιά...κανονίστε!!!